Ο ναός Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στον Πύργο Κιερίου του Δήμου Άρνης . Πρόκειται για μονόχωρο ναΐσκο, κεραμοσκεπή με ημικυκλική κόγχη ιερού και πρόστωο στα Νότια και Δυτικά, κάτω από τα οποία ανοίγονται οι είσοδοι προς το ναό. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν η κατασκευή του ναού με πέτρα και συμπαγή τούβλα, τα τοξωτά παράθυρα του ναού με βυζαντινές επιρροές (που σπάνια εμφανίζονται σε ναούς της περιοχής της ίδιας περιόδου) και το μικρό
Ο ναός Κοίμησης της Θεοτόκου που βρίσκεται στο Δ.Δ. Μελισσοχωρίου. Πρόκειται για μονόχωρο, κοιμητηριακό, κεραμοσκεπή ναό του 17ου αι. με ημικυκλική κόγχη ιερού και πρόστωο. Νότια, κάτω από το οποίο ανοίγονται οι είσοδοι προς τον κυρίως ναό και τον πρόναο. Πάνω από την τοξωτή είσοδο ανοίγεται αβαθείς τοξωτή κόγχη με τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Παναγιάς. Ο ναός είναι κατάμεστος από τοιχογραφίες. Τοιχογραφήθηκε αρχικά το 1790 και το 1871 επιζωγραφίστηκε ο νάρθηκας
Ο ναός του Αγ. Βησσαρίωνα που βρίσκεται στο Δ.Δ. Αγ. Βησσαρίου. Πρόκειται για σημαντικό κοιμητηριακός, μονόχωρο, κεραμοσκεπή ναό του 18ου αι., με ημικυκλική κόγχη ιερού και πρόστωο στα Νότια και Δυτικά, κάτω από τα οποία ανοίγονται οι δύο τοξωτές είσοδοι του. Όταν κατασκευάστηκε διέθετε νάρθηκα που χωριζόταν από τον κυρίως ναό με ξύλινο καφασωτό. Το έτος 1967 έγιναν στο ναό εργασίες συντήρησης. Οι τοιχογραφίες του ναού είναι του 18ου αι.
Ο ναός του Αγ. Αθανασίου που βρίσκεται στο Δ.Δ. Δασοχωρίου. Πρόκειται για το μονόχωρο κεραμοσκέπαστο νεκροταφειακό ναό που χρονολογείται στα 1730 με ημικυκλική ιερά κόγχη και είναι κατασκευασμένος από πέτρα. Η είσοδος του κυρίως ναού ανοίγει προς Βορά, κάτω από το πρόστωο, είναι τοξωτή και πάνω απ’ αυτή υπάρχει τοξωτή τυφλή κόγχη με τοιχογραφία του τιμώμενου αγίου που χρονολογείται τον 19ο αι. (1899). Ο ναός εσωτερικά διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες .
Ο ναός του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται στο Δ.Δ. Φίλιας. Είναι κατασκευασμένος κατά το έτος 1851 από πέτρα, τρίκλιτος με δύο κίονες σε κάθε κιονοστοιχία και από ένα πεσσό στο ιερό, με νάρθηκα, ημικυκλική κόγχη ιερού και πρόστωα Νότια και Δυτικά, κάτω από τα οποία ανοίγονται οι δύο είσοδοι του. Η στέγη του είναι ξύλινη με επιστέγαση από κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες που χρονολογούνται περίπου στο 1862 και