Η Μαγούλα Μεγάλο Παζαράκι, (φωτ. 19-22) βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του Δ.Δ. Αγίου Βησσαρίου. Ανασκάφτηκε για πρώτη φορά από τον αρχαιολόγο Γ. Χουρμουζιάση το 1966. Η ανασκαφή συνεχίστηκε το 2007 με αφορμή την διαπλάτυνση της εθν. οδού Ν. Μοναστήρι – Σοφάδες, από την ΛΔ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Από πληροφορίες που δόθηκαν από την αρχαιολόγο Μαρία Βαϊοπούλου (επιβλέπουσα της ανασκαφής) στο χώρο υπήρχε συνεχιζόμενη κατοίκηση από τη μέση νεολιθική (περίπου 5.000 π.Χ.) μέχρι την Οθωμανική περίοδο.
Στην ανασκαφή βρέθηκαν νεολιθικά στρώματα (εργαλεία, ειδώλια κλπ), αρχιτεκτονικά μέλη ελληνιστικών κτιρίων, οθωμανικού τεμένους (τζαμί) και οθωμανικά λουτρά (χαμάμ). Σύμφωνα με τους Καταραχιά (1994) και Νικολάου, Ροντήρη, Σκαφιδά, (1994) στη μαγούλα αυτή υπήρχε οικισμός της μέσης νεολιθικής περιόδου που καταστράφηκε από πυρκαγιά (Χουρμουζιάδης, 1972).
Κατά την Τουρκοκρατία στην κορυφή της μαγούλας κατασκευάστηκε μουσουλμανικό τέμενος με αρχαίο υλικό και στο νότιο τμήμα της κατασκευάστηκε λουτρό (φωτ. 23-27). Τα ευρήματα στην τοποθεσία προέρχονται από τα νεολιθικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά, βυζαντινά χρόνια και την τουρκοκρατία. (Νικολάου, Ροντήρη, Σκαφιδά, 1994).Άποψη των οθωμανικών λουτρών στον αρχαιολογικό χώρο Αγίου Βησσαρίου.
